اعدام خسرو روزبه در حشمتیه

به گزارش دنیای 77 ، این مجله ساکنان شهرستان وی نوشت: “اسماعیل باجاج هنگام تلاش برای فرار از تیر برق در کوچه ای باریک در حوالی باجاج بازار هنگام رسیدن به پشت بام خانه مورد اصابت گلوله قرار گرفت. وی همچنین برای مداوا به بیمارستان شماره 2 ارتش منتقل شد. زنده ماند. وی پس از چندین سال پنهان شدن ، یک ماهیگیر بود. به زودی خبر به محمدرضا شاه رسید ؛ “خاصرو روزبه دستگیر شده و اکنون در بیمارستان بستری است.”

این اولین بار نیست که خسرو روزبه دستگیر می شود ، اما آخرین بار است که او فرار می کند. این واحد توپخانه در دهه های 1920 و 1930 به عنوان یکی از اصلی ترین طراحان آشوب حزب توده در ارتش معرفی شد. وی از سال 1333 به همراه عبدالمصاد کامبخش ، افسر فنی پیشین هواپیمایی و سرهنگ عزت الله سیامک ، سازمانی از افسران جنگ خلق ایران را تشکیل داد. این سازمان در ابتدا توسط اعضای محافظه کارتر حزب ، اسکندری و رادمنش رد نشد ، اما به سختی با آن برخورد شد و در سال 1325 اعلام شد که این سازمان نظامی منحل شده است. روز را جمع نکنید و آنها را به آرامی به صورت گروهی موازی با گروه قرار دهید. احتمالاً به همین دلیل است که اقدامات روزبه و سیامک در ترور روزنامه نگار جنجالی و سردبیر مجله “م -رد امروز” ، محمد مسعود ، در سال 13226 ، “در خارج از حزب” در سالهای بعدی تلقی می شد.

البته این اولین ترور این گروه نیست و حسام لنکرانی که در ترور مسعود دست داشت از ترس خیانت کشته شد. با این حال ، ساختار بدن این افسر همچنان پابرجا بود تا اینکه اعضای شورای مرکزی حزب توده که به حبس ابد محکوم شده بودند ، با کمک دو افسر توده که به کارکنان زندان پیوستند ، از طریق طرح شمارش فرار کردند. روزبها یکی از زندانیانی بود که به 15 سال زندان محکوم شد. پس از غیرقانونی بودن حزب توهه ، روزبه به یکی از م importantلفه های مهم سرویس اطلاعاتی حزب تبدیل شد و به نوعی رئیس سازمان افسران حزب شد. در طول این سالها ، بسیاری از بازیگران به دلیل فضای بسیار پرتنش ایران در سیاست های کشور فعال بودند ، اما به دلیل زندگی مخفی رهبران خارج از کشور و پنهان کردن ، حزب حزب امروز کمترین تأثیر را داشت و بنابراین بیشتر فعالیت ها در زیر زمین انجام می شد. در این شرایط ، روزبه نقش ویژه ای در شاخه اطلاعات تا زمان کودتای نظامی در 28 آگوست داشت. وی به نوعی با تشکیلات میریام فیروز ، دختر میرزا عبدالحسین فرمانفرما معروف و همسر یکی از رهبران حزب ، نورالدین کیانوری ، سازمان تشکیلاتی حزب را رهبری کرد. رزبیح و آژانس افسری او در تاریخ 27 اوت تقریباً کاری نکردند. کیانوری بعداً در کتاب “حزب امروز ایران و امور انقلابی در میهن ما” درباره بلاتکلیفی ارتش این حزب در آستانه 26 آگوست نوشت: مشاغل غیرنظامی وجود داشت. “در کل بخش گارد ، به عنوان خطرناک ترین واحد نظامی ، فقط سه یا چهار نفر در حزب ما بودند.”

این بی عملیی مدتی سازمان رسمی حزب امروز را از تجزیه نجات نداد و بسیاری از افسران توده یک سال پس از کودتا ، یکی از آنها پس از خسرو روزبه ، پس از کشف جزوه رمزگذاری شده دستگیر شدند. در بازجویی مقدماتی ، راجب خود را مهندس معرفی کرد و قبل از شناسایی با کمک برخی از افسران وابسته خود که هنوز شناسایی نشده اند ، متواری شد.

بعداً فهمیدند که فراری امروز اولین شخص در بدنه افسر حزب ، خسرو روزبه ، افسر سابق توپخانه و استاد کالج وار بود. چند سال بعد ، روزبه با نامهای مستعار “سعیدی” و “استخر” (مخفف ستوان توپخانه خسرو روزبه) در ایران باقی ماند و این باعث شد او افسانه ای شود که دست نیافتنی بود و نمی توانست دستگیر شود. عجله برای یافتن گل سرخ او را چنین افسانه ای کرد. به نوعی ، پلیس و کارگران حزب که می خواستند او را پیدا کنند ، افسانه را در مورد خسرو روزبه برانگیختند. مشخص نیست که چرا روزولت مانند دیگر رفقایش ایران را ترک نکرد. وی به دنبال گسترش سرویس مخفی حزب و تشکیل سازمانی پویا علیه دولت بود. از طرف دیگر ، وضعیت ویژه پلیس کشور او را از سرعت عمل محروم کرده و ارتباط وی با همه گروه های خارجی بسیار محدود بود. وی سرانجام با جراحات وارده به بیمارستان منتقل شد. پس از بهبودی ، برای بازجویی به زندان افتاد.

خاصرو روزبه که در سال 1294 در شهر مالایا به دنیا آمد ، سرانجام در ماه مه 133 در میدان تیر حشمتی به دار آویخته شد. سرلشکر آزمون در بیانیه ای که پس از اعدام وی صادر شد ، روزبه را از هشت اتهام تبرئه کرد. “فرار از زندان کوثر برای اهداف جاسوسی و قتل.”

انتهای پیام