کوچ فقرا از تهران – دنیای 77

به گزارش دنیای 77 مربای مربا وی نوشت: خبر تازه ذکر شده ظاهر جالبی دارد، خبر این است: «میزان مهاجرت در تهران منفی شده است.» این تیتر با اجرای سیاستی که دهه هاست تصمیم گیرندگان به دنبال آن بوده اند، همخوانی دارد.

این اظهارات روز گذشته از سوی معاونت عمران و توسعه شهری و روستایی وزیر کشور با افزودن فعل «خوشبختانه» اعلام شد، اما پشت این خبر چیز دیگری وجود دارد که در ادامه اظهارات این مقام مسئول نیز به آن اشاره شده است. مهاجرت معکوس از تهران به شهرهای استان به دلیل افزایش قیمت زمین و مسکن و بدتر شدن وضعیت زندگی در تهران است. تهران گرانی یکی از سیاست های شهری دولت قبل بود. راه حل تمرکززدایی در پایتخت این بود که با توجه به گرانی خدمات دولتی، سعی کردند طرحی را اجرا کنند که قرار بود از شهروندان عبوری از بزرگراه های شهری عوارض دریافت کند. همه این گزینه ها روی میز مدیران شهری قبلی بود و در تمام این سال ها با توجه به تمرکز امکانات در پایتخت، این شهر در صدر فهرست مهاجرپذیرترین شهرهای ایران قرار گرفت، اما اکنون مشکلات گرانی مسکن به وجود آمده است. ساکنان فقیر تهران را به مناطق حاشیه ای پایتخت منتقل کرده اند. این اتفاق بر خلاف قرائت «خوش‌حال» معاونت عمران و عمران و توسعه شهری و روستایی وزارت کشور از رویکرد «خوش‌حال‌کننده» نیست و ممکن است به دلیل افزایش حاشیه‌نشینی‌ها به اعتراض‌های عمومی و آسیب‌های اجتماعی کمک کند. در سال 2015، داده های مرکز آمار ایران نشان داد که تهران همچنان مقصد اولیه مهاجران است و 25 درصد از کل مهاجرت ایرانیان در پایتخت صورت می گیرد. 25 درصد که شامل 517 هزار نفر در آن سال بود. این روند همچنان ادامه دارد و هر سال تعداد افرادی که به جمعیت تهران اضافه می شود از تعداد افرادی که تصمیم به ترک پایتخت می گیرند بیشتر می شود.

این در حالی است که در دولت های یازدهم و دوازدهم یعنی در هشت سال گذشته مبلغ ودیعه پرداختی به اجاره یک مترمربع زیربنای مسکونی در تهران 3.5 برابر اجاره ماهانه افزایش یافت. از حدود 16 هزار تومان در بهار 1398. در بهار 2019 به حدود 56 هزار تن رسید. اقامتی که بیش از 70 درصد هزینه ها را پوشش می دهد. با این اوصاف، این سوال مطرح می شود که چه عواملی باعث می شود مردم همچنان تمایل به زندگی در پایتخت داشته باشند؟

ظفر بای، جامعه شناس معتقد است عامل اقتصادی عامل مهمی در مهاجرت به پایتخت است، اما تنها عامل نیست و به همین دلیل مبنای تصمیم گیری بر اساس افزایش هزینه ها غیرمنطقی است. زندگی در پایتخت. وی به جام جم گفت: پیش از این باید کمک های رفاهی را به طور مساوی در سراسر کشور توزیع می کردیم تا شهروندان شهرهای دیگر به دلیل اشتغال یا فرصت کمتر جذب مهاجرت شوند و تمرکز در تهران باعث تورم جمعیتی و افزایش دشواری زندگی در این شهر شده است. وقتی می گوییم دلایل اقتصادی تنها دلیل مهاجرت نیست، زیرا می دانیم که از آنجایی که درآمد مردم تهران چندین برابر شهرهای دیگر است، هزینه این شهر نیز بسیار بیشتر از سایر شهرها است. افزایش هزینه های زندگی در تهران آثار مخرب و منفی دارد.

این مهاجرت به ظاهر متضاد پیامد دیگری به نام همسویی دارد. به این معنا که نه تنها میل به ترک تهران را ایجاد کرده، بلکه باعث مهاجرت فقرا به حاشیه تهران شده است. بسیاری از جامعه شناسان نیز معتقدند با افزایش هزینه های زندگی در تهران، جمعیتی که از روستاها و شهرهای مختلف به تهران مهاجرت می کنند به جای بازگشت به شهر و روستای خود، در حومه تهران ساکن می شوند. طبیعی است که این مهاجرت مشکلات شهر را بیشتر می کند. زیرا اگر به شهرهای اصلی خود برگردند برای تهران مشکلی پیش نمی آید اما وقتی این افراد به حاشیه تهران کوچ کنند باید با عواقبی مواجه شوند. پیامدهایی که کارشناسان حوزه اجتماعی پیش از این بارها به آن اشاره کرده اند».

انتهای پیام