پیام رستاخیز نبوی ، حضور خدا ، اثبات وجود خدا نیست!
به بهانه آیین های مذهبی / روزها و آمادگی برای مؤمنان برای ابراز عزاداری و شادی ، باید به پیام اصلی دین مبین اسلام پیروی از پیامبر (ص) نگاه کنیم.
1. روزی که محمد به عنوان پیامبر قیام کرد ، مسلمانان در طول تاریخ همیشه مورد ستایش بوده اند. درست است که خداوند دو اثبات برای انسان فراهم کرده است: یکی استدلال درونی یا شعور ، یکی مبانی درک و ادراک انسان و دیگری استدلال بیرونی که مکانیسم مناسب و عالی بیولوژیکی را برای انسان نشان می دهد ، یا پیامبر / امام. این دو ، در حقیقت ، هیچگاه جای خود را از دست نداده اند ، اگرچه در طول تاریخ ، برخی موفق شده اند یکی از آنها را سرنگون کنند ، به ویژه طرفداران مذهبی که به عنوان باتری عقل و کارآیی عمل کرده اند ، اما بیش از هر چیز دیگری هستند. آنها بیش از هر چیز سعی می کنند برتری هوش خود را اثبات کنند! آنچه در این مقاله کوتاه معنی دارد جوهر پیام نبوی یا راز عظمت معاد است. البته آنچه سودآوری می کند ، ارائه چیزهایی نیست که انسان با هوشمندی و تجربه خود به راحتی می توانست به دست آورد؛ بنابراین ، مگر اینکه این افراد متدین باشند ، باید مسیری دیگر را طی کنند ، از نظر شرعی و نادرست. .
2. مهمترین پیام آن پیامبر / اسلام که به دنیای دیگری نیاز داشت چیست؟ به عبارت دیگر ، تفاوت بین جامعه نبوی ساخته شده (جامعه اسلامی) با سایر انسانها چیست؟ البته پاسخ به این سؤال کار ساده ای نیست ، به خصوص که برخی از مدعیان / رهبران مذهبی شخصی را در برابر آموزه ها / پیام های وحی پیامبر خلع سلاح می کنند و ذهن او چیزی محسوب نمی شود.
3. محقق به تاریخ خلقت اسلام و مراحل گسترش و تأثیر ، جوهر معاد نزدیک می شود. بعث در پیغام معنا یافت: ایمان به خالق جهان و به خداوند خداوند ، و این برخلاف ذهنیت بسیاری از مؤمنان و اخلاق گرایان شریعت است. پیغمبر برای ارسال خدا یا پرستش خدای مرئی (اسنام و اواتان) برای جلب خدای نامرئی (الله) و نه پرستش یک سلسله اعمال یا روابط انسانی ، پس از ایمان فرستاده نشده است ، زیرا همه در سنگهای اصلی پراکنده اند. حساب می کند کاملاً مشهور است که مردم / عربهای عصر زاد و ولد به اشکال و اندازه های مختلف خدا را پرستش می کردند و تمام امور زندگی خود را بر اساس اعتقاد به آنها بنا می کردند؛ هر دو آنها خدا داشتند ، درست مثل پیامبر عبادت و متحد اخلاق بودند. ارسال شد ، فراتر از آن.
4- پیامبر اکرم (ص) در ابتدا با “اعتراف پروردگار جهانی” پیامبری شد که هدف اصلی آن خواندن و نوشتن نبود ، زیرا خواندن و نوشتن در دنیای آن روز ناشناخته و غیرممکن است. هدف اصلی این امامت توجه به خدایی بود که تنها مالک کل جهان بود و هیچ کس نمی توانست در کنار او بایستد. اگر خداوند (خدای اسلام) انعطاف پذیری نشان داد و از خدای / واسطه ها – در تفسیر قرآن شفاعی (یونس / 18) – با او حمایت می کرد ، همانطور که عربها خواستار بودند ، اسلام چیز جدیدی نخواهد بود.
5- ماهیت رستاخیز انکار هر خدایی غیر از خداوند (پروردگار عالم) است و این عقیده منشأ نجات بشر به حساب می آمد (تاریخ یعقوبی ، جلد 2 ، صفحه 24) ، اما ویژگی مهم این خدا دیدن و شنیدن جهان و. .در وجود او ، عربها نیز همین خصایص و پرستش خدا / خدایان خود را داشتند و اگر اینگونه نبودند ، هرگز نمی رفتند. خدای پیامبر / اسلام در خلقت و تجلی عدالت از فیض یا برابری قبل از همه با خدای دیگر / خدا متفاوت است و البته در مقام خلقت هیچ انسانی مانند دیگران در حیطه زندگی وجود ندارد. او نمی تواند رابطه خاصی با او داشته باشد. انکار خدایان زمین ، نحل / 36). البته این گفته برای کسانی که به دنبال بت پرستی خدا هستند سخت است زیرا آنها با دیدگاه تبعیض آمیز بر خدا سلطه خود را بر دیگران نشان داده اند و رسما با پیام نبوی در تضاد هستند! تمام این اصرار بر نادانی پیامبر همه با قرآن روشن است ، ریشه در این بینش عمیق ، مانند سایر ادیان در بهشت.
6. ابن سعد طباطت (دوره 1 ، ص 199) و مجلسی بحارالانوار (جلد 18 ، ص 422) و دیگران اظهار داشته اند: رسول خدا (ص) مخفیانه و مردم را به دین دعوت می کرد. و آنها ادامه دادند. بسیاری از جوانان و افراد ضعیف جامعه به او اعتقاد داشتند ، آنها بسیار زیاد شدند ، اما مشرکان عرب همچنان به تعلیمات پیامبر (ع) اعتراض کردند و حتی در زمان برگزاری جلسات خود واکنش تند و واکنشی نشان ندادند. (غلام) عبد المطلب از آسمان صحبت می کند تا زمانی که او از خدایانشان بد صحبت نکرد و از مرگ پدرشان که در بی ایمانی درگذشت سخن گفت. بار این بارها عصبانی شدند و خصمانه شدند. سپس آموزه های فرهنگی و اجتماعی و آموزه های اخلاقی آنها نزد خدایان نیش نیفتند تا اینکه از خدای خود سخن گفتند. مشرکان به خوبی می دانستند که انکار خدا / خدایان آنها به معنای رد همه نظم ، نظم و نظم اجتماعی در جامعه عرب و پذیرفتن خدای اسلام است ، این مزیت و اعتبار را برای آنها از دست داده است. باشد که پیامبر و خدایان او آرامش برقرار کنند که اتفاق نیفتد (رک: ، موسن احمد ، 1/227)!
در واقع ، جوهر رستاخیز محمد اثبات خدا یا ویژگیهای ذاتی و متعالی او نبود ، بلکه ارائه یک خدا فقط: یک خدای قبل از همه و خدایان برابر؛ برخی دیگر آن را یک امتیاز برای آنها می دانند ، زیرا همان پیامبر زندگی می کرد!
* دانشیار ، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی