چین و توهم بازیگری در منطقه

گفتیم که دنیای سیاست، دنیای رقابت است و زمان آن فرا رسیده که روی این اصل آشکارا صحبت کنیم.

حقه یا حقه

خبر سفر شی جین پینگ، رئیس جمهور چین به عربستان سعودی، با سلسله اظهارات و اظهارات مداخله جویانه همراه شد که پیش از این نگرانی منتقدان داخلی را در مورد جهت گیری نظام دیپلماتیک فعلی ایران برانگیخته بود. رویایی و واقع بینانه بوده است. کسانی که قبلاً منتقدان را به غرب زدگی متهم می کردند – اگرچه ممکن است مصون باشند و نیازی به پاسخگویی ندارند – اکنون حداقل باید به مردم توضیح دهند که چرا منافع ملی را قربانی ژست های ضدغربی خود کردند. آنها نمی توانند تغییر رفتار چین در منطقه را کتمان و انکار کنند و از آن به عنوان یک تغییر راهبردی بر اساس نیاز وقت حمایت کنند، زیرا نادیده گرفتن تمامیت ارضی ایران امر ساده ای نیست که به توافق دیگران منتهی شود یا امری بزرگ و باشکوه است. یکی به زودی بیایید خاطره ملت را پاک کنیم. درک اینکه چین به لطف اختلافات کشورهای منطقه خلیج فارس چقدر از میز تقسیم منافع با غرب سود برده است، دشوار نیست، همانطور که درک این موضوع که چین اکنون بدون هزینه است دشوار نیست. اوکراین که تبدیل به یک آبگیر برای روسیه شده است چه مزایایی دارد؟ با این حال، برخی از مردم هنوز مشغول توجیه تحلیل های مغرضانه خود از گذشته هستند و هنوز فکر می کنند که حرکت رو به جلو مشکل را حل می کند.

ضمناً رئیس محترم دیپلماسی رسمی کشور که به رئیس جمهور چین گفته بود در تماس تلفنی مشکل واکسن را حل می کنم، ایشان را مجبور به عذرخواهی از ملت بزرگ ایران و تجدید نظر در مواضع ضد ایرانی خود می کنند؟ وزیر امور خارجه سابق که تریبون بزرگی در رسانه ها داشت و مدعی بود چین متحد استراتژیک ایران است، همچنان بر سر قول خود می ایستد یا اکنون معتقد است که دوران این اتحاد راهبردی بدون هیچ سودی برای ایران به پایان رسیده است؟ ? آیا کسانی که مشغول بالا رفتن از دیوار سفارت بودند حاضرند به سفارت چین بروند؟ اگرچه همه ما می دانیم که حملات سفارت ها به نفع مردم نیست و تنها می تواند به نفع عده کمی باشد. ضمناً سفارتخانه ها راه درستی برای مقابله با این مشکل ندارند و بهتر است دولت با توجه به رویکرد دیپلماتیک و امکان تغییر در جهت حفظ و صیانت واقعی منافع ملی گام بردارد. موضع سیاسی در مورد مسائل مربوط به چین.

بخش عجیب این ماجرا این است که طرفداران مستشرق همچنان به سناریوی تکراری «پیشرفت از زمان حال با وعده‌ای غیرممکن اما زیبا در دوردست» متوسل شدند و در این سناریو مدعی شدند که هدف چین نبوده است. اگر می خواهی ایران را دور بزنی، باید وارد حیاط خلوت بشوی، آمریکاست! به گفته آنها، آیا چین مجوز حمله به ساختمان های ایرانی با کلنگ برای ورود به حیاط خلوت آمریکا را داده است؟ مهمتر از آن، عربستان سعودی که در حال حاضر از درگیری در منطقه رنج می‌برد، روزانه هشت میلیون بشکه نفت صادر می‌کند، بزرگترین صادرکننده نفت جهان است و دولت این کشور امسال به جای کسری بودجه، مازاد بودجه دارد و عموماً کشور خود را دنبال می‌کند. منافع در هر دو قطب شرق و غرب، آیا می توان او را به این راحتی اسیر بازی استراتژیک چین کرد؟ البته با انتشار این تحلیل، بخش دیگری از طرفداران شرق شناس شروع به متهم کردن منتقدان به غرب زدگی کردند. آنها افزایش حجم معاملات نفتی با چین را موفقیتی در دیپلماسی کنونی این کشور عنوان کردند و خاطرنشان کردند:

• در مورد قیمت و نحوه فروش نفت در این قرارداد صحبت کنید و آن را با قیمت های مشابه در منطقه مقایسه کنید
• در مورد اینکه تاکنون چه مقدار از پول نفت و فرآورده های نفتی فروخته شده به چین به کشور بازگردانده شده است صحبت کنید.

چین، در یک خانه شیشه ای زندگی می کند

ایرانی ها ضرب المثلی دارند که می گوید: عاقل که در خانه شیشه ای نشسته به دیگران سنگ نمی زند. بدون شک سخنان آقای شی نه به تمامیت ارضی ایران بزرگتر لطمه می زند و نه منافع بلندمدتی برای چین در منطقه دارد. چین متحد قابل اعتمادی نیست و دولت های حاکم بر منطقه خلیج فارس یا این اهمیت را در تجربه تاریخی رفتار چین با دیگر متحدانش می بینند یا به زودی خودشان آن را تجربه خواهند کرد. اما آنچه از اظهارات مداخله جویانه چین می توان استنباط کرد این است که هیئت حاکمه چین کمونیستی دچار توهمات «خدا شدن» است که در درازمدت اعتبار فعلی آن را از بین می برد. اگر چین خود را به حمایت افکار عمومی در سراسر جهان بی نیاز می‌داند، باید مسائلی را که نیاز به پاسخی معنادار به همان افکار عمومی دارد، در نظر داشته باشد، که ما به آن خواهیم پرداخت. اگر وقت و فرصت هست.

در این زمینه، می توانید این یادداشت ها را نیز بخوانید:

شرق کجاست

به شرق نگاه می کند

شرق یا غرب؛ مشکل اینجاست!

6565