زمان تغییر است آقای منصوریان!

به گزارش دنیای 77 ، این مجله دنیای اقتصاد وی نوشت: “مدیران فوتبال ایران رکورد تغییر مربیان فصل گذشته در لیگ برتر را شکستند و 40 مربی را در لیگ 30 هفته ای در 16 نیمکت نگه داشتند. صبر اینجا کم است و صبر هم کم می شود. .

اولین قربانی علیرضا منصوریان بود. یکی از افرادی که حاضر به نشستن روی صندلی قرمز در یک برنامه تلویزیونی در حالی که هدایت استقلال را بر عهده داشت ، گفت: “من نسبت به این کاست حساس هستم.” اما در ابتدای فصل ، او موافقت کرد که کل تبریز را هدایت کند. با این حال وی تنها پنج هفته روی نیمکت تراکتور ماند و پس از تساوی خانگی با فولر اخراج شد. مدیران تراکتورسازی با یک برد ، یک شکست و سه تساوی ، نتیجه امتیازات و قرار گرفتن در رده دوازدهم جدول ، با صدور بیانیه ای دو خطه ، جدایی منصوریان را اعلام کردند. بنابراین ، پس از استعفا از استقلال در لیگ یک و اخراج از جوبان در لیگ نوزدهم ، حضور ناموفق در تراکتور اکنون به قسمت دیگری از کارنامه علی منصور اضافه شده است.

از نظر فنی ، پنج هفته زمان کوتاهی برای اجرای ایده های یک کادر فنی جدید است. اگر نتایج 5 بازی اول آنها در تیم ها توسط مربیان قضاوت می شد ، نه برانکو و نه کالدرون نمی توانستند در پرسپولیس یا استراماسیون استقلال بمانند. از این نظر ، تصمیم مدیران تراکتور انتقاد می شود ، اما سبک کار و رفتار منصوری مشکلاتی دارد که محافظت از او را دشوار می کند. کار او در نفت تهران وقتی که به عنوان مربی جوان ، مدرن و استاد مفهوم فوتبال ایران طبقه بندی شد ، واقعاً خوشایند بود ، اما منصوریان با حضور از یک مکان به مکان دیگر غرق شد. استفاده غیرضروری از کلمات ناآشنا و غیرضروری مانند فیشینگ و پردازش ، اتمام و … از تعابیر پیچیده و خیالی نه تنها موقعیت وی را در نزد تماشاگران فوتبال ارتقا بخشید ، بلکه منصوریان را به چهره مردی تبدیل کرد که محتوای آن را رها کرد. تحرک بیقرار او در زمین ، در کنفرانس های مطبوعاتی از اعداد و کلمات اغراق آمیز استفاده می کرد و صمیمیت کاذب با بازیکنان و مربیان حریف مجموعه ای را ایجاد می کرد که کاملاً با مربیان حرفه ای سازگار نیست.

با این حال ، حالا ماجرای تراکتورسازی برای منصوریا به پایان رسیده است و هر بار که او با ناکامی کار خود را از دست می دهد ، طبیعتاً می تواند تیمی را سخت تر پیدا کند. با این حال او هنوز 50 سال ندارد و توانسته به روزهای خوب مربیگری برگردد. شرط این است که او وقت اضافی را کنار بگذارد و روی مستطیل سبز و هر چیز دیگری غیر از آنچه در آن اتفاق می افتد ، تمرکز کند. “امضای مربی در زمین دیده می شود ، نه روی نیمکت یا در اتاق کنفرانس مطبوعاتی.”

انتهای پیام