عمومی

جامعه‌هراسی پس از کرونا – دنیای 77

جامعه‌هراسی پس از کرونا - دنیای 77

در این مطالعه ، دانش آموزان سعی می کنند از طرق مختلف با مردم مصاحبه عمیق داشته باشند و می خواهند تجربیات خود را در مورد “شهرنشینی” و “خانه نشینی” و به ویژه کاهش ارتباط با جامعه بشنوند.
من به تدریج نتایج چند مصاحبه را مرور می کنم. در پشت خطوط و اظهارات مصاحبه شوندگان ، به ویژه افراد تحصیل کرده ، نوعی نگرانی در مورد جامعه پس از کرون وجود دارد. این بدان معناست که در شرایط فعلی ، مردم به عمد و تعمد از یکدیگر فاصله گرفته و سیاست “جدایی” را انتخاب کرده اند ، اما احساسات و برداشت آنها این است که مهارت های اجتماعی آنها در این عصر به تدریج در حال کاهش است. آنها نگرانند که در دوران پس از تاجگذاری نتوانند مانند گذشته با جامعه ارتباط برقرار کنند. برخی از آنها قبلاً علایم نگرانی را در ملا عام نشان داده اند ، نه به دلیل ویروس کرونا ، به ویژه در برخورد با افراد دیگر در جمعیت. آنها نوعی عشق و نفرت در جامعه پیدا می کنند ، نوعی آشنایی و انزوا ، در عین حال دلتنگ جامعه (به معنای عام) هستند و از مواجهه با آن می ترسند.

علاوه بر این تحقیق ، من این تحقیق را از دوستان و آشنایان می شنوم. بعضی از آنها اعتراف می کنند که وقتی در یک جمع خانوادگی محدود هستند خیلی زودتر از گذشته خسته و کسل می شوند و ترجیح می دهند به زندگی خصوصی خود برگردند و زود سفر کنند. حتی برخی از والدین ، ​​به ویژه والدین تنها ، نگرانی های جدی در مورد فرزند خود دارند. آنها بر اساس شواهدی که دیده اند ، معتقدند که با ترک مهد کودک و دور شدن از بازی کودکانه ، فرزندانشان کمتر صحبت می کنند و درون گرایانه می شوند.

در فیلم ها ، زندگینامه و خاطرات ، “جامعه هراسی” و “ضد اجتماعی بودن” پس از یک دوره طولانی بقا در یک مکان اجتماعی محدود و خاص ، مانند اردوگاه یا زندان ، یا پس از یک دوره زمانی خاص ، مانند جنگ یا قحطی ، بازیابی می شود. به تعبیری ، از نظر اجتماعی ، همانطور که در دوران پس از تاجگذاری “هراس در فضای باز” وجود دارد ، “فوبیای خارج از منزل” را نیز می توان در نظر گرفت.

مروری بر این تحقیق ملی این س seriousال جدی را مطرح می کند که آیا تجربه زندگی در جامعه کرون منجر به ظهور فردی “جامعه محور” منزوی ، جدایی طلب و بدبین خواهد شد؟
با توجه به آنچه گفته شد ، به نظر می رسد توان بخشی و توان بخشی برخی گروه های اجتماعی مورد توجه دانشمندان آموزش ، روانشناسان و رسانه ها باشد.

* عضو گروه جامعه شناسی ، دانشگاه گیلان

دکمه بازگشت به بالا