ایران و امریکا بر لبه تیغ

وزیر امور خارجه رأی مثبت اعضای شورای حکام در پیشنهادی که از طرف دولت آمریکا ارائه شده را موانع جدی میان دو دولت با توجه به روند ترغیب تهران و واشنگتن برای بازگشت به شورای امنیت سازمان ملل و بازگشت می داند. به هر گفتگوی سازنده با این حال ، برخی از ناظران پیش بینی کرده اند که بهار امید به تغییر سیاست ایالات متحده در قبال ایران پس از تغییرات افزایش کاخ سفید کوتاه مدت به نظر می رسد.

اکنون ، مانند گذشته نزدیک ، تهران و واشنگتن وارد عرصه “رقابت اراده” شده اند. سرانجام یک طرف می تواند طرف دیگر را مجبور به پذیرفتن شرایط خود کند. شکل مسئله اعوجاج دقیقاً همانطور است که بود. تا پایان دولت دونالد ترامپ ، تنش ها “با جنگ یا مذاکره” باعث خنک شدن تنش ها شد. اکنون بحث در مورد “اول شما – سپس من” است تهران می گوید: اول لغو تحریم ها ، سپس گفتگوها. واشنگتن اصرار داشت: همه وعده های برجامی و سپس بازگشت کامل تهران به گفتگو.

تهران برای توجیه مقاومت خود و براساس تجربه ، بر بی اعتباری وعده های شفاهی دولت آمریکا و در نتیجه سایر اعضای گروه 1 + 4 اصرار دارد. بدون داشتن یک مزیت واضح در عبور از موانع تحمیل شده توسط “سیاست فشار حداکثر” بر ایران ، بازگشت کامل وعده های برجامی نمی تواند مزایایی را که برجامی می تواند به همراه داشته باشد و مزایایی که می تواند برای کشور به همراه داشته باشد. نکته این است که خروج یک جانبه دولت ترامپ از برجام دیپلماسی بهم پیوسته دولت روحانی را تضعیف کرد ، این پیشنهاد می تواند به مردم حتی به مخالفان برجام بفروشد.

اطلاع رسانی قانونی دولت از سوی پارلمان ایران آخرین پیامد حذف پروتکل اضافی ، خروج واشنگتن از شورای امنیت سازمان ملل و مسدود شدن آن بود. از سال 2013 ، تهران متحمل خسارات اقتصادی شدیدی شده است ، که مستقیماً اعتبار نه تنها دولت بلکه سیستم سیاسی را نیز نشان داده است. بنابراین تهران اصرار دارد که “ابتدا تحریم ها برداشته شود ، سپس مذاکره شود”. زمان و شرایط لغو تحریم ها نقش اساسی در تصمیم گیرندگان ایرانی دارد. تهران از “صبر استراتژیک” در مقابل “سیاست فشار حداکثر” نتایج مطلوبی را می خواهد.
با این حال یک ماه و چند روز پس از روی کار آمدن ، دولت Jobbiden در مسیری حرکت می کند که ترامپ به او داد. اگرچه بایدن به عنوان وعده انتخاباتی به بورژوازی در دستور کار خود بازگشته است ، اما وی با هدایت مایک پمپئو وزیر خارجه سابق برای یک دوره 12 ساله بازگشت را دنبال می کند. تفاوت سیاست های دولت فعلی و سابق ایالات متحده در این است که دولت ترامپ فاقد دیپلماسی فعال است. با بازگشت به رویکرد مشارکتی با جامعه جهانی و متحدانش به ویژه در اروپا ، بایدن سعی در ایجاد حس شوخ طبعی علیه ایران داشت. همچنین به نظر نمی رسد در این کار با موانع قابل توجهی روبرو باشد. سکوت اعضای 1 + 5 ، حتی حمایت سه تایی اروپایی از پیشنهاد آمریکای سه تایی اروپا ، اقدام نظامی پنجشنبه گذشته در حوالی مرز عراق و سوریه و اظهارات تهدیدآمیز بایدن علیه تهران نشانگر اوضاع جدید قبل از ژانویه سال جاری است. مهمتر از همه ، دولت بایدن از ضرورت ایجاد شرایط لازم و هدفمند برای منزوی کردن ایران از جامعه جهانی آگاه است. وی از یک سو با اتخاذ سیاست “چوب و آب نبات” می کوشد این باور را در جامعه بین المللی ایجاد کند که خواهان حل مسالمت آمیز مسئله هسته ای و سایر اختلافات با ایران است. از سوی دیگر ، با استفاده از نتایج چشمگیر ، تهران تحت فشار است.

پس از اقدام نظامی ایالات متحده علیه نیروهای عراقی متحد عراق در خاک سوریه ، برای تصویب قطعنامه پیشنهادی ایالات متحده دو جلسه در جلسه شورای حکام وجود دارد: اول ؛ بایدن سیاست تهدید را به همان میزان محدود می کند. دومین؛ این کشور در تلاش است تا پرونده ایران را تأمین کند و به آن فرصت دهد اقدامات سختگیرانه تری را انجام دهد.
آیا تهران قادر خواهد بود از محافظت از پرونده های هسته ای و شکل گیری سیاست حسی بایدن جلوگیری کند؟ استاندار چشم انداز نتیجه جلسه هیئت مدیره را روشن می کند. محمد جواد ظریف گفت: آنچه مسلم است تنش ها بین تهران و واشنگتن و روند بازگشت به برجام مانند پا گذاشتن بر لبه تیغ است.