عمومی

انقلاب کردیم که «دعایی» شویم

انقلاب کردیم که «دعایی» شویم

امیدوارم روح ملکوتی حضرت استاد دعایی در جوار رحمت الهی آرام گرفته و غفران و مغفرت خداوند متعال مشمول آن گذشتگان عزیز گردد. با یادآوری دو روایت و دو نکته رسانه ای و سیاسی یاد و خاطره حضرت دعایی را زنده نگه می دارم و از ایشان به نیکی یاد می کنم.

حضرت امام ظفر صادق (ع) فرمودند:
اگر برای غیر خودت دعا می کنی، از تو نترسند و هدایت نشوند و دور نشوند.
یعنی؛ مردم را (در دین خود) به بی زبانی و عمل و رفتار خود دعوت کنید. مردم تقوا و تلاش و دعا و رفاه شما را ببینند. اینها (اعمال و رفتار شما) خود را (به درستی) دعوت می کنند. (ر.ک: الکافی، جلد 2، صفحه 15)

به خوبی می دانیم که تقوا یا تقوا حالتی در انسان است که موجب حفظ کامل روح و ترس از لغزش می شود. اگر حواسم به خودم و دیگران بود، فریاد می زدم که زنده یاد استاد اهل نماز نامرد بود. «ترس از لغزش» سراسر جسم و جان و روح آن مرحوم را در زندگی پربرکتش فرا گرفت. او مشتاقانه در پی تقوا بود و در پی گیری این مقام ارزشمند بالاتر از نیکی چنان کوشا بود که تقوا و ترس از گناه ملکه ذهن و رفتار او شد. ترس از گناه و ترس از لغزش آنها را از شک و تردید باز می داشت و حتی از اعمال اختیاری که منجر به گناه می شد خودداری می کردند و با اختیار از آنها اجتناب می کردند; شما نمی لغزید. لذا بی شک زنده یاد حضرت دعایی شخصیتی بسیار وارسته و وارسته داشت.

حضرت فاطمه (سلام الله علیها) فرمودند:
مَن اَصَعَدَ اللَلیهِ اللهِ خَالِصَ عِبَدَتِهِ، اَهَبَطَ اللَُهُ عَفَضَل مَصَلَحَتِه;
هر کس عبادت خالص خود را در درگاه حق تعالی اقامه کند، خداوند مصلحتش را نصیب او می کند. (نگاه کنید به: مجازات حافظه، صفحه 108)
خداوند عبادت باطل و ریاکارانه را نمی پذیرد. زیرا با انجام چنین عبادتی، روح انسان به چیزی عروج نمی یابد و هیچ عبادتی که ویژگی آن ریا باشد، به سطح زمین و مادیات و دنیا طلبی نمی رسد و نمی شود.
این اخلاص است که قیام می کند و بنده خدا را به عرش می رساند. و چون خداوند سخاوتمند است، هر چه بخواهد به خاطر بندگان مخلصش به بندگانش می دهد.

با خودم زمزمه می کنم؛ «رضا» به نظر شما انجام عمل خالص و عبادت بدون توبه آسان است؟ نه! خیلی سخت است.
هرگز ذکر نماز در باتلاق نفاق نبوده است. زیرا دوست و دشمن همه می دانند که نماز هرگز به ریا و ریا و دنیاپرستی آلوده نشده است.

یک چیز بسیار مهم که نمی توان گفت، هر چند همه عزیزان در اتاق گفته اند، این است
اگر بخواهیم «اخلاق در رسانه» را به عنوان درسی در رشته های دانشگاهی مانند ارتباطات و روابط عمومی و روزنامه نگاری تدریس کنیم، باید از سیره حضرت دعایی به عنوان الگوی اخلاق در رسانه درس بگیریم.
و
اگر بخواهیم به پرسش نسل های آینده به درستی پاسخ دهیم، باید بگوییم چرا انقلاب کرده ایم.
ما انقلاب کرده ایم تا شبیه نماز شویم
اما… بریم
یک دعا رمز گفتن انقلاب بود و رفت.
من از آن به عنوان تاریخ زنده انقلاب یاد می کنم.
او مرد بسیار محترمی بود که به نسل باشکوه اهمیت می داد. او به مردم به عنوان یک انسان احترام می گذاشت.
به عنوان سعیدا و مت سعیدا. خدا رحمت کند، انشاالله!

* محقق حقوق tajgar.reza@gmail.com

دکمه بازگشت به بالا