گویش‌های من‌درآوردی خانگی صمیمیت می‌آورد
اگر به مکالمات بین اعضای خانواده گوش دهید، خواهید دید که آنها از کلمات و عباراتی استفاده می کنند که شما معنی آنها را نمی دانید. این واژه ها که به آنها «وطنی» می گویند، محصول زندگی مشترک انسان هاست. بسیاری از آنها در واقع کلمات بی معنی هستند که بچه های خانواده در کودکی انجام می دهند یا نتیجه اشتباهات خنده دار است که باعث ایجاد احساس صمیمیت و آشنایی در خانواده می شود. تحقیقات جدید نشان می دهد که این کلمات نقش مهمی در معنا بخشیدن به خانواده دارند.
به گزارش دنیای 77، جوان ادامه داد: بسیاری از ما زبان شخصی داریم، کلماتی که مختص زندگی خانوادگی ماست. ممکن است والدینتان در کودکی به شما لقب داده باشند و حالا که بزرگتر شده اید، به کارتان ادامه دهید. شاید یک شوخی قدیمی یا اشاره ای کلی به یک آهنگ داشته باشید. این کلمات نامی است که شما عزیزتان را با آن صدا می کنید [مثل عزیزم، قشنگم و…], جوک ها و میم های شخصی [عقاید یا رفتارهای مشترک‌تان در یک گروه]نوآوری که به عنوان خانه یا خانواده شناخته می شود و از دل زندگی در محیطی نزدیک و صمیمی بیرون می آید. در دوران کرونا، ما زمان زیادی را در چنین محیط‌هایی می‌گذرانیم و به همین دلیل شرایط گروه ما نیز تغییر کرده است.
سینتیا گوردون، دانشیار زبان‌شناسی در دانشگاه جورج تاون و نویسنده کتاب «معناسازی، ایجاد خانواده»، بیشتر دوران حرفه‌ای خود را در سخنرانی‌های خانوادگی گذرانده است. گوردون می‌گوید: «هر گروهی که اعضای آن مدت‌هاست در تماس نزدیک با یکدیگر بوده‌اند و خود را جدا از یکدیگر می‌دانند، به آرامی به روش‌های خاصی از زبان استفاده می‌کنند. “گوش دادن به صداهای ضبط شده از خانواده های دیگر مانند غرق شدن در دنیای دیگری است.”
همه ما در موقعیت های مختلف بسته به مخاطب و هدف گفتگو به طور متفاوتی صحبت می کنیم (که تعجب آور نیست). یک روز گفتگوی ما رسمی می شود و برای ارائه پروژه به همکاران استفاده می شود و روز دیگر یک گفتگوی پیش پا افتاده در اولین قرار است. زبان ما همیشه بسته به موقعیت و مخاطب متفاوت است.
سخنرانان خانگی بخشی از بافت صمیمی زبان هستند، یعنی نحوه صحبت ما “پشت صحنه” با نزدیک ترین افراد زندگی مان. خانه او در واقع زبان آشنای خانه ماست و با آن می توانیم روح شخصی خود را با تمام شباهت هایش بیان کنیم. گویش های خانگی از انواع خانواده ها می آیند: بزرگ، کوچک، مرتب شده، یا به زبان دوست، «قرنطینه» (گروهی از خانواده یا دوستانی که در طول قرنطینه یکدیگر را می بینند و از افراد دیگر دور می مانند). با گذشت زمان، این اصطلاحات ممکن است وارد حلقه خانواده ما شود.
چه چیزی الهام بخش زبان خانواده است؟ به طور کلی، صرف زمان کافی با هم و به اشتراک گذاشتن تجربیاتی که در یک گروه اتفاق می افتد. کودکان اغلب معماران واژگان جدید هستند، به خصوص هنگام یادگیری زبان. در بازی هایی با آزمون و خطاهای کودکانه و کلمات و معانی، صداهای امتحانی سرگرم کننده آن ها گاهی به گوش همه اعضای خانواده می رسد و گاهی به عنوان میراث زبانی خانواده به نسل های آینده منتقل می شود. بسیاری از کلمات محاوره‌ای نیز در فرآیند ایجاد یک رابطه صمیمی جدید ایجاد می‌شوند، زمانی که زن/زن یا دوستان روش‌های شخصی برای ابراز محبت ایجاد می‌کنند یا مکالمات دشواری برای عبور از مرز مبهم بین آشنایی و صمیمیت دارند.
گوینده خانه احساس خانواده ما را دارد. زبان فردی و بین گروهی احساس صمیمیت را برمی انگیزد و هویت ما را شکل می دهد. در یک مطالعه با استفاده از اصطلاحات غیرمعمول بین زوج ها، محققان دریافتند که زبان شخصی احساس صمیمیت را برمی انگیزد و اغلب در تلاش برای برقراری ارتباط یا اتحاد مجدد بیان می شود. وقتی خانواده‌ها از کلمات محاوره‌ای استفاده می‌کنند، داستان‌ها و آیین‌ها و خاطراتی را تقویت می‌کنند که آنها را به عنوان یک گروه به هم پیوند می‌دهد. گوردون گفت: “هر بار که آنها از کلمه ای استفاده می کنند، به پیشینیان خود اشاره می کنند.” آنها با این کار به نوعی «وضعیت خانوادگی» خود را تصدیق کرده و رابطه خود را دوباره برقرار می کنند».
البته اپیدمی کرونا زندگی خانگی ما را تغییر داده است. از آنجایی که زبان رابط آزاردهنده و انسانی ما برای برخورد با دنیای اطرافمان است، با تغییر ما تغییر می کند. کووید 19 یک رویداد بزرگ در زندگی جمعی ما است که متأسفانه اصطلاحات جدیدی را در گوشه ما معرفی می کند: شهری، قرنطینه، کروکانا (کسانی که از قوانین کرونا پیروی نمی کنند و آن را شایع تر می کنند یا نیازهای انسانی را ذخیره می کنند)، شکستن زنجیره و غیره. اصطلاحات همه گیر . .
با دوستانم تماس گرفتم تا داستان تاج را برایشان تعریف کنم. امی فریر، ویولونیست 38 ساله از گروسولی، کالیفرنیا، اصطلاح “قرنطینه” را به عنوان “کلمه ای خنده دار برای شکم بزرگ جدید ما” توصیف کرد. من اخبار زیادی خواندم. “مثلاً می توانم از شما بپرسم؟ شوهر شما هنوز ترامپ هستید؟ یعنی باید تلفنش را بگذارد و بخوابد.
وقتی تحت فشار موقعیتی زندگی می کنیم که به نظر می رسد یک نزاع دائمی و تاریخی است، ممکن است وسوسه شویم که این کلمات را پیش پا افتاده، سبک دل و گاهی شرم آور در زندگی روزمره بدانیم. اما هرکسی که با آنها صحبت کرده ام به خاطر سخنرانان خودشان ارزش قائل شده اند. از گفتن آن خوشحال شدند و این سخنرانان را مصداق صمیمیت در خانه خود دیدند. وقتی با هم صحبت می کردیم، تبادل نیرو بینمان را حس کردم، انگار ترکیبی از غرور و ضعف بود که آن ها در واژگان خانوادگی خود سهیم بودند. گوردون گفت اشتراک در خانه با دیگران به معنای اجازه دادن به یک غریبه در جامعه است. “واقعیت این است که ما خانواده خود را در لحظه و به زبان روزمره می سازیم.”
به نقل از: سایت مترجم / نوشته: کاترین همس / مترجم: علیرضا شفیع نسب / مرجع: آتلانتیک
پیام تمام شد