چشم انداز اقتصاد هنر در ایران
مهدی بلوچی ، اقتصاددان برنامه شهر فرنگ ، در مورد چشم انداز اقتصادی این صنعت گفت: صنعت زمانی استفاده می شود که دارای ارزش اقتصادی و درآمد باشد ، بنابراین صنعت می تواند صنعت باشد. در حوزه صنعت ، ارزش اقتصادی نیز در کنار کار صنعت در نظر گرفته می شود.
وی افزود: بسیاری از صنایع ما مانند موسیقی به سطح صنعتی رسیده اند اما برخی صنایع هنوز به سطح درآمد نرسیده اند.
مهدی بلوچی افزود: با سرمایه گذاری و برنامه ریزی می توان برخی صنایع را وارد صنعت کرد و کارآفرینانی ایجاد کرد.
وی افزود: ما توانایی تولید ارزش اقتصادی برای همه صنایع را داریم.
بلوچی با اشاره به اینکه بازار هنر در جامعه فعال است ، گفت: این بازار از نظر جسمی فعال بود ، حتی در زمان کرونا نیز به صورت آنلاین فعال بود.
وی گفت: در سبد استفاده خانوادگی به عنوان خرید آثار هنری جایی ندارد اما خرید و فروش در حال افزایش است و به صورت هدیه به طور غیر مستقیم وارد خانواده می شود. این نشان دهنده وجود گردش مالی در این منطقه است.
وی افزود: باید نقش حمایتی دولت افزایش یابد اما نظارت دولت نباید در بالادست باشد و تولیدکنندگان خفه نشوند.
ما بازار هنری نداریم
مرتضی گدارجی دیباج – منتقد و پژوهشگر هنر نیز در برنامه شهر فرنگ گفت: در زمینه صنعت چیزی به نام تولید صنعتی وجود ندارد اما دنیای صنعت به صنعت کمک می کند.
وی افزود: “خرید و فروش بسیاری از کارهای نیمه تمام است.” “تفکیک بازار هنر شبه از بازار هنر کار آسانی نیست.
مرتضی گودارجی دیباج می گوید: این صنعت از جایی شروع می شود و پایانی ندارد.
وی افزود: ما بازار هنری نداریم اما ایستگاه ها و حراجی هایی داریم که آثار هنری می فروشند که آنها را بازار نمی دانیم.
این منتقد و پژوهشگر هنری گفت: بازار محل عرضه و تقاضا است ، سیستم هنری در گالری های هنری غالب نیست.
گودرجی دیباج افزود: اگر این صنعت کار خود را انجام دهد ، فروش در جای دیگری انجام می شود.