هوشمندی جهان، هوشمندی انسان، هوشمندسازی اشیاء
به تازگی کلیپی منتشر شده است که در آن محققی با شیوه ای بسیار شیک از پیشرفت شگفت انگیز انسان در قابل فهم شدن وقایع جهان صحبت کرده است که بسیار جالب بود.
دنیا می داند که هر کاری که انجام می دهد به تمام جنبه های جهان و محیط آن توجه دارد و نتیجه این است که همه چیز سر جای خود است و همه چیز کنترل می شود و نظم عمومی یا اکوسیستم به هم نمی خورد و اگر هم می کند انسان است. توسط
مردم امروزی با استفاده از هوش خدادادی خود چنان پیشرفت هایی در علم و فناوری داشته اند که ناشناخته ها را «روشن» کرده اند. هوش اجسام که به «اینترنت اشیا» نیز معروف است، نتیجه استفاده از هوش انسان برای کشف و استفاده از هوش جهان است. بنابراین می گوییم: اشیاء هوشمند، وسایل نقلیه هوشمند، جنگ هوشمند، پزشکی هوشمند، مهندسی هوشمند، و بسیاری موارد دیگر …
در خلق اشیاء هوشمند، انسان به مرحله ای رسیده است که ربات های هوشمندی ساخته است، ربات هایی که نه تنها برخی کارهای انسانی را انجام می دهند، بلکه با سرعت و کیفیت انسان و شاید بیشتر کار می کنند. عمر انسان را طولانی می کنند. شهر هوشمند به گونه ای است که دیگر افراد غیر باهوش به این معنا که به فناوری مجهز نیستند، جایی ندارند.
در اینجا دو سؤال مهم مطرح می شود: آیا این هوش ماده در همه موارد خلاف جریان طبیعت و عالم هوشمند است یا در یک جهت؟
و سوال دوم این است که آیا این پیروزی انسان بر این صفات با خداشناسی منافات دارد یا در همین جهت و خداوند این قدرت را به انسان داده است و باید شکرگزار باشد؟
پاسخ سوال اول این است که کشف این هوش، یعنی کشف ویژگی هایی که در عالم طبیعت وجود دارد، یک ویژگی خدادادی است. حتی اگر فطرت انسان چیزی را بدهد و آن چیز آن را بپذیرد، مقبولیت ذاتی آن شیء است. در نتیجه هوش شیء تقلید از هوش جهان است و از قدرتی که خداوند به انسان و بقیه جهان داده است بهره برداری می کند. بنابراین پاسخ سوال دوم خود به خود داده می شود و اینکه هر چیزی که خدا را فریب دهد ویژگی های ذاتی خود را دارد و میل به ادغام با عناصر و اجتناب از تعامل با عناصر مختلف یکی از آنهاست و طبیعتا خداوند از بشر خواسته است. . استفاده درست از این توانایی ها. این همه پیشرفت علم و فناوری که قدرت انسان را نشان می دهد و این قدرت خود نشان دهنده قدرت خداوند است.
نوع نگاه برای بهترین استفاده با خط مشی جستجو متفاوت است. آشفتگی در جهان امروز مربوط به کاوش در جهان نیست، بلکه در مورد نحوه استثمار آنها است. این تفاوت راههای خدا و شیطان است و نه کشف اسرار پنهان عالم خلقت از جمله خود انسان.
فرق خدا با مخلوق خدا چیست؟
تفاوت کار انسان با کار خدا ممکن است در این باشد که شاید بتواند مصادیق زیادی بیافریند اما نتواند تأثیر خود را کنترل کند یا اگر انجام دهد محدود است و در آینده روشن خواهد شد که این تأمل غیرمنطقی است. عواقب مختلف هجوم کره و غرور کاذبی که در اثر کشف علمی به بشر داده شده است، آموزش غلطی که وانمود می کند که کشف علم قداست خداوند را نقض کرده است! خداوند به انسان گفت که اسرار عالم خلقت را کشف کند، اما به آنها گفته است که از آنها در راه درست استفاده کنند.
گرچه انسان تا حد زیادی به اسرار و اسرار عالم خلقت پی برده است، اما از کنترل تامل خارج است; زیرا یا هوای نفس و جاه طلبی به او اجازه نمی دهد که عمق امور را حدس بزند و یا عدم آگاهی او را محدود می کند.
به عنوان مثال، کاغذ یا حتی دستمالی که ما استفاده می کنیم، محاسبه نمی کند که چقدر آب یا چوب برای ساخت آن استفاده شده است یا چگونه می توان محصول نامناسب زمین و اثرات آن را جبران کرد.
مثال دیگر استفاده زیاد از امواج و تاثیر آن بر سلول های بدن انسان است. داشتن اطلاعات و همه چیز به نفع هوش امری مطلوب است، اما بازتاب این عمل در حال حاضر و آینده قابل محاسبه و پیش بینی نیست و با ظاهر شدن نتایج، افراد برای اصلاح اشتباهات با دیگران اقدام می کنند. اقدامی که عواقب دیگری در پی خواهد داشت.
حالا به جز دستکاری ژن برای ایجاد ویروسی مثل کرونا که در آن کلمات و ضرب المثل ها وجود دارد. این اقدامات در صورتی که برای اهداف نمایشی، ماجراجویی یا نمایشی باشند، نتایج خود را نشان خواهند داد. نتیجه این قدرت نمایی، آرزوی آسایش عده ای، شکوه علمی برای جامعه، بیرون راندن بسیاری از مردم در یک منطقه، تقسیم طبقات به چند جهت، حذف احساسات و انسان دوستی. ، مکانیزه شدن زندگی، اختلال در سیستم های بیولوژیکی.
جهانی شدن به طرق مختلف و با اشکال مختلف خشونت اتفاق افتاده است و ایجاد ترس و وحشت برای توده ها باید در عین حال به برخی افراد تسکین دهد. با این حال، رویدادی مانند کرونا می تواند این معادله را بر هم بزند. در نتیجه آماده سازی انسان برای زندگی ماشینی غیر حساس و خشک است و خدا می داند که آینده انسان چیست و به کجا خواهد رفت.
این پیشرفت های علم و فناوری یادآور شعر سعدی است که برخی از آنها به شرح زیر است:
غذا، خواب، خشم، شهوت، طمع، جهل و تاریکی
مخلوق عالم بشریت را نمی شناسد
انسان باید به جایی برسد که جز خدا را نبیند
به جایگاه انسانیت نگاه کن
تاکنون از این اشعار در زمینه معنویت استفاده شده است اما می توان از آن در پیشرفت علم و فناوری نیز استفاده کرد. دانشمندی که در علم و فناوری فعالیت می کند همیشه از خواب و خشم و شهوت دوری می کند و خالصانه می کوشد راز آفرینش را کشف کند. همانطور که انسان می تواند به جایی برسد که جز خدا چیزی را نبیند، از نظر علمی و فنی نیز می تواند چنان خلاقیتی از خود نشان دهد که جز قدرت خداوند چیزی را نبیند. کشفیات او نشان از قدرت خداوند دارد و اگر به مردم به درستی آموزش داده شود و حضور خود را در صحنه علمی خط قرمز و هجمه به قدس الهی ندانند، یقیناً خضوع و خضوع بیشتری در پیشگاه نشان خواهند داد. امروز آنها شاهد بودند. تعلیم و تربیت زیرا هم فیزیک و هم متافیزیک مخلوق خداوند است و هر چیزی ظاهر و باطن دارد و کشف باطن در حدود تحقق غیبت خداوند و اختیاری است که حضرت او داده است. اما باید عاقل بود که هدف را خدمت به انسان و بهینه سازی مصرف بدانیم تا به خلق خدا آسیبی نرسانیم و طبیعت را از حوزه بهره وری دور نکنیم.
* استاد دانشگاه تهران