عمومی

نشانه‌های صوتی در گنجینه‌ آستان قدس رضوی

نشانه‌های صوتی در گنجینه‌ آستان قدس رضوی

مجموعه ای که می توان از آن به عنوان مکان تاریخی و هنری بی نظیر و موزه هنرهای قدیم و جدید نام برد که از ۱۲۰۰ سال پیش تاکنون بیانگر هنرهای گوناگون بوده است. مجموعه هایی از برخی از تاریخی ترین آیین های جهان وجود دارد که تاریخچه ای طولانی دارند. اما هنر در آنها وجود ندارد و در گذشته هستند. با وجود اینکه عرصه زیرزمینی حضرت رضا (ع) توسط نسل های زیادی از هنرمندان ایرانی ساخته شده است، اما نمونه های برجسته ای از خط، کاشی کاری، سفال، چینی بافی، منبت کاری، نساجی بافی، آهنگری، معرق، خاتم، معماری وجود دارد. ، یافت می شود.او در قرون مختلف در ایران و یا گاه کشورهای دیگر آینه کاری، نجاری، فلزکاری و… یافته است.

در این میان کتابخانه آستان قدس رجوی جایگاه خود را پیدا کرده و از نظر وجود و حفظ کهن ترین گنجینه ها از دورترین دوران تا به امروز بی نظیر است.

یکی از مهم‌ترین بخش‌های این مجموعه، کتابخانه منحصربه‌فردی است که یکی از قدیمی‌ترین کتابخانه‌های باقی مانده در جهان است و بیش از هزار سال سابقه دارد.
همزمان با درگذشت مرحوم استاد احمد مهدوی دامغانی «خدمت نابخردان و مروج فرهنگ و ادب»، نقش وی در معرفی گنجینه ای از نسخ خطی نهفته در مانداپای حرم رجوی مطرح شد که در سال 1950 توسط آقای احمدعلی رجایی بخارا کشف شد.

برخی از این دست نوشته ها به دست او رسیده و با حواشی و مقدمه و تحقیق آن مرحوم منتشر شده است، مانند دیوان خازن (ابومحمد عبدالله خازن؛ شاعر برجسته عرب ایرانی).

در میان آثار ارزشمند فرهنگی-هنری، بخشی از واژه نشانه نیز وجود دارد که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. قدیمی ترین آنها طبل و دف نوازند و به علاوه در هر دوره قاریان و قاریان و قاریان و قاریان اثری از خود بر جای گذاشته اند; البته بعضی از این کارها نزد خداست که دائماً طبق موهبت این کارها را انجام می دهد. جدای از نهاد خدا که خودش بحث زیادی دارد، در زمانه ما رنگ و بویی از «اذان آگیتی»، «صلوات خاصه انصار» و «قرائت قرآن خاندان شازاریان» به چشم می خورد. امام رضا (ع) و مشهد. مرحوم کریم خانی شعری از حسن را خواند و با تثبیت صدای گرم و رسا نام خود را در این گروه ثبت کرد و در حافظه ملی ماندگار شد و نشان رجوی را نیز در کارنامه خود ثبت کرد. قابل ذکر است که اشعار و ترانه ها به گونه ای خوانده می شود که میل به زیارت را در بین همگان برمی انگیزد.

در گشت و گذار در منطقه 13 از منزل استاد چایچیان شاعر معاصر بازدید کردیم. این شعر یکی از خاطرات شاعری است که این شعر غمگین را سرود چرا که مادرش با جسمی بیمار و با وجود اینکه مرحوم استاد محمدعلی کریمخانی رحمه الله در شرایط سختی به حرم امام رضا (ع) برده شد. بر او تنها سه بیت تلاوت کرده است که بیشترین شهرت را برای شاعران و خوانندگان به وجود آورده است.
آمده ام ای شاه پناهم ده
یک خط امن از گناه به من بده
ای حرمت پناه بی پناهان
مرا از در دور نگه دار
من سزاوار ارتباط با شما نیستم
بذار یه لحظه ببینم

نکته قابل توجه این است که مرحوم کریمخانی در متن این شعر واژه ای را بر زبان آورده که گرما و شادی بر کلام افزوده است. خواندن او شروعی جسورانه دارد. ابتدا گفت: آمده ام…; سپس با فاصله کوتاهی ادامه می دهد: آمدم ای پادشاه… تلاوت او حرکت نزولی دارد و تبدیل به جیغ و نجوا می شود.

شهردار منطقه کبیر در سفری که در آن سال به تهران داشت از تصمیم خود برای خرید و نگهداری این خانه صحبت کرد که به تصمیم روشنی منجر نشد. امیدوارم برای این صدای بلندمدت ملی و منتخب جشنواره رجوی کاری پربار انجام شود.
مرحوم کریمخانی و مرحوم مهدوی دامنی از خادمان مخلص حرم رجوی بودند که تازه از میان ما رفته بودند، به امید اینکه رجا پناهگاهشان باشد.

* چاپ شده در روزنامه اعتماد / 8 تیر 1401

دکمه بازگشت به بالا