عمومی

فریادها و نجواها؛ درباره آزار زنان در سینما

فریادها و نجواها؛ درباره آزار زنان در سینما

برای من که معمولاً از رفتن به اکران خصوصی فیلم پرهیز می کنم تا اشتباهات شوری و غیره بر لحن نقدم تأثیر بگذارد، دلیل دیگری برای رد پیشنهاد او داشتم. البته با برخی از همکاران مطبوعاتی که می شناختم و به این برنامه خصوصی دعوت شده بودند نیز ارتباط داشتم. با توجه به بدنامی این فیلمساز چه می کنید؟ جواب ها زیاد است اما بعضی ها حتی می گویند بابا این را بگذارید، اگر می خواهید روی این چیزها تمرکز کنید باید با همه قطع رابطه کنید! برای من جالب ترین بود.

هدف از این خاطره افشای شایعاتی مانند «من خوبم و دیگران بد هستند» نبود، بلکه «جهان‌شمول» کردن این گونه داستان‌ها توسط بخش قابل توجهی از فرهنگ این جامعه بود که این روزها رفتار ناپسند یک بازیگر است. با یادداشتی از دستیار کارگردان در مورد من دوباره زنده شد.

چنین رفتار پرخاشگرانه ای در درجه اول بین دو منبع اجتماعی قرار دارد. اولین؛ محیط سلطه ای که در عرصه های مختلف وجود دارد. از تهیه‌کننده‌ای که صاحب شغل است تا کارگردانی که صاحب شغل است و بازیگر سرشناسی که خود را با فروش کار می‌داند. داستان به فیلم محدود نمی شود. به نظر می رسد که بسیاری از مردم، صرف نظر از منطقه تحت کنترل خود، حق حیثیت، آزار و اذیت عاطفی، فیزیکی و جنسی نسبت به افراد تحت کنترل خود را دارند. گاه رزیدنت نزد پزشک، گاه مدرس دانشگاه به دانشجو، گاه افسر اداری به کارکنان خود، گاه مربی ورزشی به ورزشکار، گاه سردبیر خبرنگار خود و…

منبع دوم اما بر جایگاه جنسیت تمرکز دارد که از نظر عناصر تاریخی، فکری، سنتی و فرهنگی، جایگاه برتری را به خود گرفته است که در جامعه مردانه تحت سلطه مردان است. کسانی که ادعای حق استفاده داوطلبانه از آلت تناسلی دارند و هر جا که بخواهند تهمت می زنند، بدون توجه به تسلط اداری، قانونی، آموزشی و غیره، حتی بی سوادترین، بیکارترین و دارای چنین جایگاه اجتماعی پایینی. رابطه جنسی داشته باشید و تماشا کنید و دراز کنید.

حال کدام یک از این دو منبع برای مردان مسلط حقوق مضاعف ایجاد می کند که به دلیل عدم آموزش و تربیت، سلامت روان، اخلاق انسانی، هوش روانی، نظارت صحیح سازمانی و صنفی، برابری جنسیتی و حساسیت های اجتماعی مرتکب بدعت می شوند؟ و به فحاشی متمایل شوید و آزار و تحمیل آنها عواقبی ندارد.

شورش علیه این محیط که در سالهای اخیر در جهان و ایران رخ داده است، اگرچه در برخی موارد قدرت و هدف نابالغی را به خود اختصاص داده و بیماری ها جایگزین اعتراض مناسب شده است، اما در بیشتر موارد و به طور کلی شکل غالب آن جنسیت است. ، حقوقی، اداری، آموزشی، هنری و موفقیت، چهره خودپسند را شکست می دهد و خراش می دهد.

حمایت از این فریاد لازم است تا صدای قربانیان خاموش یا گمراه نشود. آزاردهنده ها باید از روند تبدیل زمزمه های آهسته به چند صدایی بلند وحشت داشته باشند و این ترس حداقل در موارد بعدی و در حد رفتار توهین آمیز تکراری، اثری آرام بخش و حتی بازدارنده دارد و در عین حال راه را هموار می کند. . اصلاح رفتار از طریق آموزش و درمان و زمینه سازی برای فرهنگ سازی. هر چند کند و سخت و کند.

دکمه بازگشت به بالا