عمومی

شما هم در این روزهای خانه‌نشینی چنین احساسی دارید؟

شما هم در این روزهای خانه‌نشینی چنین احساسی دارید؟

اینترنت می خواهد شما را باور داشته باشید که از “وقت اضافی” که این روزها دارید استفاده نمی کنید ، اما می خواهید باور کنید که ماندن در خانه و برآورده کردن نیازهای اساسی شما کافی است.

به گزارش دنیای 77 ، وقتی Devo Kyu مدیر هنری فیلادلفیا فهمید که باید چهار سال از خانه کار کند ، شروع به خیال پردازی درباره پروژه هایی کرد که اکنون می توانست در اطراف خانه خود انجام دهد. وی گفت: “ما برای خرید انواع رنگ و لوازم جانبی برای کابینت ها رفتیم و همیشه فکر می کردیم قصد داریم کابینت های آشپزخانه درست کنیم.” دو هفته بعد ، او و همسرش این دستگاه ها را لمس نکردند! آنها دو فرزند دارند و به شغل احتیاج دارند. بدون وقت اضافی! س “می گوید:” اکنون می فهمیم که ایده احمقانه است ؛ بسیار بیشتر از آنچه فکر می کردیم استرس زا است. “

از زمان انفجار تاجی که تا کنون منفجر شده است ، بسیاری از مردم برای انطباق با گوشه و کنار خانه های خود ، تبدیل شدن به سرآشپز یا نانوا ، نوشتن “شاه لیر” دیگر و فشار دادن بدن به آنها احساس فشار می کنند. برای اندازه گیری اینترنت ، با دید ثابت و “چالش های ناخوشایند” ، تنها تقاضا برای تحقق امور را تقویت کرده است.

جولی اولستراپ ، عکاس 57 ساله کلرادو ، می گوید: “همه جا است ؛ در پست های وبلاگ ، در رسانه های اجتماعی و از طریق ایمیل هایی که از مردم دریافت می کنم:” از وقت خود استفاده کنید. “

اما در میان این “همه گیر” یا “همه گیر جهانی” که تقریباً همه جنبه های زندگی مدرن را تعطیل کرده است ، مردم می دانند که حرکت دادن اوضاع به طور فزاینده ای دشوار می شود.

“وقتی در یک بحران جهانی قرار داریم ، در بهترین شرایط شرایط تولید به اندازه کافی سخت است. این یک ایده شگفت انگیز است که ما این روزها اوقات فراغت زیادی داریم ، اما امروز در اوقات فراغت ما متفاوت است.” زیرا ما هستیم “.

سارا جانسون ، 30 ساله ، که پس از اعلام اینکه می توان محل کار خود را تعطیل کرد ، برای خیریه کار می کند ، برنامه دقیقی را برای همه کارهایی که باید طی سه ساعت کار انجام شود تهیه کرد. وی اظهار داشت: “من آخر هفته گذشته نشسته ام و فکر می کردم از زمانی که به طور عادی نمی خواستم از این فرصت استفاده کرده ام.” وی گفت: “در تقویم روزانه من ، یک ساعت را برای تمرین در خانه می گذارم ، سه ساعت کار می کنم ، بعد صبحانه می شوم ، یک ناهار کوتاه خواهم داشت و عصرها کارهایی را انجام می دهم که به صفحه نگاه می کنم.” در غیر این صورت ، من شام را آماده می کنم و کمی به آن می دهم. او اعتراف می کند که قبلاً این اتفاق هرگز نیفتاده است.

هنگامی که بحران جهانی رخ داد ، در انجام امور موفق تر از آنچه انتظار می رفت موفق باشیم ، نشان دهنده “فرهنگی است که همیشه کار می کند” در ایالات متحده است. مجله جدید جمهوری در مقاله ای که اخیراً منتشر شده است ، نوشت: “این دیدگاه پایان طبیعی طبیعی فرهنگ شتاب آمریکا است.” “طرز فکر که لحظه ای از زندگی ما می گوید باید کالایی باشد و به سود و تبلیغ ما متمرکز شود.” انتشارات آنلاین اتلون می گوید: “اگر خوش شانس هستید که شغل دارید ، تنها کسی که هم اکنون اهمیت می دهد رئیس شماست.”

هالت پترسون ، روزنامه نگار و نویسنده می گوید: “چگونه نسل هزاره سوخته است ، این است که ما عادت داریم در هر دقیقه از زندگی ما” مولد “شویم ؛ مثلاً وقتی قدم می زنم ، باید به پادکست بروم. اطلاعات

دکتر پترسون می گوید: “شایع تر انگیزه بهینه سازی در هر دقیقه ، به ویژه در میان نسل های هزاره (نسل متولد پس از دهه 1990) است.” “از نظر نسل هزاره ، مغز ما به نوعی نقص است زیرا آنها” مولد “هستند ، خواه از مراقبت و چه احساس بدی برخوردار باشند.”

مگی شومان ، یک دختر دو ساله ، با درگیر کردن خانواده خود در یک چالش مردمی از طریق یک برنامه آموزشی ورزشی با این چالش روبرو است. وی گفت: “هر کس با نرم افزار هر روز کار خود را بررسی می کند ، و به دلایلی نمی دانم ، اکنون که باید کاری انجام دهم و فکر نمی کنم آدم های شکسته باشد.” من دارم ”

خانم شومان همچنین درخواست خواهرش را برای مشارکت در یک چالش در اینستاگرام رد کرده و در حال تهیه “یادداشت تشکر” است (روشی از روانشناسی پوزیتیویستی که مردم در آن چیزهایی را با نوت بوک می نویسند که با جزئیات و تشکر از آنها). او همچنین “پذیرش” را تمرین می کند و “شما می توانید چیزی را ایجاد کنید یا به یک ایده اقتصادی جدید برسید ، یا می توانید کاری را انجام دهید که در خانه خود هزینه کنید ؛ من فقط هستم”. “من سعی می کنم با روحیه بودن کنار بیایم.”

نوئل کلسو ، 38 ساله ، مشاور علوم جورجیا است. او می گوید که سعی می کند در لحظه های کوچک گذر به دنبال “بهره وری” باشد ، اما رویدادهای اخیر تمرکز را تغییر داده اند. وی گفت: “از نظر بسیاری از آمریکایی ها ، کار همه در معرض خطر است ؛ شما فکر می کنید شما در طبقه بالا ، طبقه متوسط ​​یا طبقه کارگر هستید ، همه ما در معرض خطر زندگی هستیم.” وی در حال حاضر تلاش می کند تا سعی نکند خود را به سمت “ترس ، نگرانی ، ترس و اضطراب” سوق دهد و خود را ترغیب به “مؤمن بودن و سپاسگزار بودن” کند.

Ulstrup می گوید: “قرار دادن این فشار و اضطراب روی شانه های من بسیار موثر است.” “من آن موقع آن اضطراب را به خودم تحمیل کردم.”

آدام هاشم چهل ساله ، مدیر تولید در یک شرکت واشنگتن ، می گوید D.C. در اطراف این وضعیت ، او “از پنجره فرار کرده است” و وضعیت این روزها “مانند زیر آب رفتن” است.

دکتر پترسون می گوید: “من فکر می کنم همه نسبت به این وضعیت رفتار متفاوتی دارند و تمایل به پیوند دادن افرادی که با آن رفتار نمی کنند یا موقعیتهای مختلف وجود دارد.” “اگر شما داشته باشید.”

پیدا کردن شادی های کوچک نیز کمک می کند. آقای بیلی پیشنهاد می کند “یک وعده غذایی هندی را با خود و همسر خود درست کنید تا کمی آب داشته باشیم ؛ ما راه طولانی را در پیش داریم و همه ما باید این کار را برای خودمان راحت کنیم.”

منبع: نیویورک تایمز

انتهای پیام

دکمه بازگشت به بالا