روایت‌هایی از کابوس‌های تلخ «قند»
او 17 سال از بیماری مادرش رنج می برد. شیرینی زندگی به حدی بود که دلش می سوخت و مجبور شد سال به سال انسولین تزریق کند. دیابت مادرش بر همه اعضای خانواده تأثیر می گذارد و آنها نمی توانند او را در خانه تنها بگذارند. به همین دلیل ، هر کجا که می روند استرس و اضطراب آنها را دنبال می کند تا قند خون مادر آنها افت نکند و دچار مشکل نشود.
“زهرا” و اعضای خانواده اش به بیماری مادر و اضطراب و استرسی که در طول سالها تحمل کرده اند عادت کرده اند و اکنون حتی بدون گرفتن آزمایش قند از مادر می توانند وضعیت او را از دهان او درک کنند. وقتی سطح قند خون او بالا می رود ، متوجه می شود که دست و پایش مخلوط شده و قند خون او را آزمایش می کند. از آنجا که قیمت نوارهای تست قند مانند این روزها افزایش یافته است ، باید صرفه جویی شود. اما این نگرانی آنها نیست. امروزه مهمترین مشکل تهیه دارو و انسولین است که خانواده های بیماران دیابتی را بیش از گذشته نگران کرده است ، زیرا وقتی قیمت دارو بالا می رود یا برای چند ماه در دسترس نیست ، مجبورند آن را به هر قیمتی بخورند. چه چیزی از روح محبوبشان ارزشمندتر است؟
“پیش از این 35 جعبه دارو در جعبه دارو وجود داشت ، اما اکنون ما 70 تومان در حال خرید هستیم.” حتی داروهای فشار خون را نیز با قیمت بالاتر از حد مجاز خریداری کردیم زیرا مجبور هستیم. اگر داروی کمتری وجود داشته باشد ، نباید مشکلی داشته باشیم. مادرم یکی از بیماران خوش شانس است که از انسولین قدیمی استفاده می کند و این نوع یافته یافت می شود اما در اطراف ما پر از بیماران دیابتی است که از گلوله یا انسولین خودکار استفاده می کنند و مشکلات واقعی دارند و در صورت وجود به کسانی که به بیماران دیابتی مراجعه می کنند دعا می کند آشنا بمانید کمکشون کن. ما حتی یکی از آشنایان خود را که در هلال احمر کار می کند برای تحویل این انسولین به ما تحویل داده ایم که دارویی به ارزش 35000 تومان به قیمت 350،000 تومان ما می فروشد. مجبوریم ، زیرا افت قند خون برای یک بیمار دیابتی بسیار خطرناک است. چندی پیش یکی از دوستان مادرم که دیابت نیز داشت به کما رفت و بر اثر قند خون درگذشت. آیا می دانید وقتی بیمار این داستان غم انگیز را می شنود چه اتفاقی می افتد؟ گاهی اوقات شکر مادر من پایین می آید و او به کما می رود و ما چند قند را در آب حل می کنیم و به او می دهیم تا خوب شود. دیابت فقط یک بیماری نیست. باعث درگیر شدن سایر قسمتهای بدن می شود. به عنوان مثال ، اکنون چشمان شما و مادر شما همه درگیر شده اند. کیسه صفرا او را نیز سنگسار کرده اند و دکترش می گوید این به دلیل دیابت و سن او است ، زیرا مادرم 722 ساله است. هر بار که در جایی از بدن او درد ایجاد می شود ، به او می گوییم که این درد باید به دیابت مربوط باشد. “دیابت به نوعی با اعصاب ارتباط دارد و مادرم به محض عصبانیت قند خون خود را افزایش می دهد.”
طبق آخرین آمار منتشر شده توسط وزارت بهداشت در سال گذشته ، 11 درصد افراد بالای 25 سال در ایران یا بیش از 5 میلیون نفر مبتلا به دیابت و 18 درصد مبتلا به پیش دیابت هستند که معادل 7 تا 8 میلیون نفر در کشور است. و 25٪ افراد از دیابت خود بی اطلاع هستند. با این وجود ، ارقامی که در وب سایت انجمن خیریه برای کمک به بیماران دیابتی نوشته شده با اندکی وزارت بهداشت متفاوت است و نشان می دهد جمعیت دیابتی کشور 7 میلیون نفر است که از این تعداد حدود 2 میلیون نفر عضو انجمن هستند و بیش از 50٪ از بیماری خود نمی دانند.
دکتر امیرکاماران نیکوشان ، مدیرعامل انجمن دیابت ایران ، در ماه آگوست سال جاری اعلام کرد که آخرین آمار مربوط به جمعیت دیابتی جهان حدود 4،463 میلیون نفر است که این رقم تا سال 2030 از نیم میلیارد گذشته و در سال 2045 به 100000 میلیون نفر خواهد رسید. گفته می شود که فرد در سراسر جهان در حدود هشت ثانیه به دیابت مبتلا می شود.
این فقط بیماران دیابتی نیستند که از بیماری خود رنج می برند ، بلکه اعضای خانواده شان نیز مبتلا هستند. از طرف دیگر ، این یک بیماری ژنتیکی است ، این اعضای خانواده باید هر 6 ماه یکبار شیوه زندگی خود را تغییر دهند و آزمایشات لازم را انجام دهند تا تعداد مبتلایان به دیابت افزایش پیدا نکند.
مادر مهدی 10 سال از دیابت رنج می برد و حدود 7 سال انسولین مصرف می کرد. از مشتری انسولین خودکار 4 سال می گذرد
وی درباره تجربه زندگی خود با دیابت و مشکلات آن به دنیای 77 گفت: “ما متخصصان غدد درون ریز در ایران داریم ، اما مشکل این است که بیشتر آنها بیماران جدید را نمی پذیرند و فقط بیماران قبلی خود را می بینند.” امروزه یکی از بزرگترین مشکلات ما دریافت قند است ، انسولین زیادی در اتوماسیون وجود دارد. من قبلاً هر ماه سهمیه انسولین وی را با نرخ بیمه می گرفتم زیرا مادرم نیز در هلال احمر پرونده دارد ، اما اکنون انسولین اتوماتیک به مدت 5 ماه کم است و وزارت بهداشت توصیه می کند بیماران دیابتی تزریق انسولین شیشه اما انسولین شیشه ای خودکار از نوع انسولین انجام دهند. انسولین خود ایمنی است و میزان قند خون بیمار را کاهش می دهد. از طرف دیگر ، نوار تست قند دستگاه سریال در بازار موجود نیست. به عنوان مثال ، دستگاه تست قند مادرم ژاپنی است و احتمال خطای آن بسیار کم است ، اما از آنجا که نوار در دسترس نیست ، من نیاز به خرید دستگاه جدیدی با نوار تست قند در بازار دارم که باید دارای خطای بالایی باشد. چندی پیش لیستی از داروخانه های حاوی انسولین منتشر شد و من به همان مکان مراجعه کردم ، اما متأسفانه آنها هیچ نوع انسولینی ندارند. من هم باید خیلی آماده می شدم چون چاره دیگری نداشتم. به نظر می رسد بیماران دیابتی آنچنان ارزشی ندارند که حاضر نیستند مبلغ مشخصی را برای تهیه داروی این بیمار اختصاص دهند. ما خانواده های دیابتی به خیلی چیزها عادت داریم اما نمی توانیم به کمبود دارو و انسولین عادت کنیم زیرا عزیزانمان واسطه هستند. سوزن انسولین قلم اکنون محدود و گران است. »
مهدی می افزاید: از طرف دیگر ، بیماران دیابتی رژیم غذایی خاصی دارند و نباید زیاد غذا بخورند و من چیزهای زیادی را باید در مقابل بیمار خود مشاهده کنم. تصور فردی که سالها رژیم گرفته است دشوار است. بیماران دیابتی نیاز به توجه زیادی دارند و نمی توان از آنها جلوگیری کرد. وی ادامه داد: دیابت بیماری است که کم کم پیشرفت می کند و اگر بیمار رژیم غذایی مناسبی را دنبال کند ، اثرات بیماری روی سایر اندام ها مانند چشم و کلیه ها کند می شود.
پدر نسرین نیز دیابت دارد. علاوه بر همه این نگرانی ها ، وی درباره یک کابوس دیگر می گوید: “شاید باورتان نشود ، اما بزرگترین ترس در میان خانواده های دیابتی درد در پاهای آنهاست. از آنجا که برخی از بیماران دیابتی نارسایی عصب پا دارند ، بیمار هیچ حسی ندارد. به همین دلیل است که نمی فهمد که آسیب دیده است. این عفونت ممکن است به استخوان ها منتقل شود ، به همین دلیل است که شما قطع پا در دیابت را می شنوید. این بدان معناست که علاوه بر تمام مراقبت ها و استرس ، ما باید به طور مرتب از پاهای بیمار مراقبت کنیم. ” کف پا حساس است زیرا بهار است و خیلی از افراد دیده نمی شود ، در غیر این صورت زخم بیمار دیابتی خیلی دیر بهبود می یابد و به همین دلیل باید همیشه هوشیار باشیم تا هیچ بخشی از بدن بیمار ما آسیب نبیند. “
وی افزود: همه در بعضی موارد می توانند در دیدن چیزی مشکل داشته باشند و این برای افراد اطراف طبیعی است ، اما هنگامی که دیابت دارید این مسئله رایج برای شما نگرانی ایجاد می کند. به عنوان مثال ، وقتی پدرم می گوید من هیچ چیز نیستم. نمی بینم ، پس همه ما اصرار داریم که او هیچ قندی در چشمانش نیست و کور می شود. خلاصه هر کلمه و وضعیت یک بیمار دیابتی برای افراد اطرافش دنیای استرس و اضطراب است. این بسیار دشوار است. “
نسرین می گوید: “من فکر می کنم اگر شما هرگز نمی خواهید به دیابت مبتلا شوید ، فقط کافی است یک عکس از پاهای جدا کننده دیابت در گوگل جستجو کنید ، سپس برای ابتلا به دیابت کاری کنید.” این وحشتناک است.
به نظر می رسد سبک زندگی مهمترین اصلی است که همه ما باید برای سالم ماندن و جلوگیری از دیابت آن را دنبال کنیم زیرا بسیاری از دیابتی ها بر اساس سبک زندگی اشتباه از این بیماری رنج می برند. اما اعضای خانواده دیابتی ها برای سلامتی و تندرستی خود چه کاری باید انجام دهند یا اینکه چگونه باید با بیماران خود رفتار کنند تا آنها و بیمارانشان احساس راحتی بیشتری داشته باشند؟
دکتر فرید براتی ، روانشناسی که 12 سال از دیابت نوع 2 رنج می برد و تحت معالجه قرار دارد ، به دنیای 77 گفت: بیماری هایی مانند دیابت یا فشار خون بالا معمولاً منجر به اضافه وزن ، ورزش کمتر یا عادت های بیشتر می شود. بنابراین ، توصیه اصلی بیماران دیابتی و خانواده های آنها تغییر سبک زندگی آنها است. ایجاد محیطی آرام و بدون استرس در خانه. افراد محله نقش بسیار مهمی در ایجاد چنین محیطی دارند ، بنابراین به فرد بیمار امید و آرامش دهید. “آنها باید انعطاف پذیری زیادی نشان دهند. به عبارت دیگر ، اعضای خانواده باید الگوی بیماران خود باشند. هر وقت می خواهیم از بیماری مراقبت کنیم ، باید مراقبت های خود را در اولویت قرار دهیم. متاسفانه دیابت نیز ارثی است و بیشتر ژنتیکی است.” ، اعضای خانواده بیمار نیز باید به طور منظم از خود مراقبت کنند ، خصوصاً در شرایط فعلی که ما با بیماری عروق کرونا قلب درگیر هستیم. موارد ارائه شده تأثیر مستقیم و غیرمستقیم بر مراقبت از بیمار دارد. به همین دلیل ، من توصیه می کنم در صورت احساس نیاز به کمک ، خانواده های افراد دیابتی حتماً با روانشناسان مناسب مشورت کنند. “در این حالت ، کمک گرفتن از روانشناسان میزان بلوغ و بلوغ فرد را نشان می دهد.”
مدیر کل بهزیستی در ادامه با بیان اینکه خانواده ها باید در بیماران دیابتی امید خود را حفظ کنند ، اظهار داشت: بعضی اوقات اعضای خانواده به بیمار اصرار می کنند ، “اگر بعضی غذاها را بخوری ، می میری”. جمله هایی از این دست ممکن است باعث شود بیمار احساس کند: “من در حال مرگ هستم ، پس مرا عزادار کن و بعد بمیر.” این توصیه ها از طرف خانواده ها معمولاً نتیجه عکس دارد و پاسخگو است تا اینکه مفید باشد. خانواده ها به آنچه که به شخصی مبتلا به بیماری مزمن می گویند اهمیت می دهند. مورد نیاز است ، زیرا بسیاری از اوقات بیمار احساس می کند که دیگر امیدی به بهبودی ندارد ، بنابراین کاری را که می خواهد انجام نمی دهد. به همین دلیل ، امید دادن به بیمار می تواند تأثیر زیادی روی بیمار داشته باشد. باید مراقبت شود. به عنوان مثال ، در یک فرد مبتلا به دیابت در یک خانه ، نباید همیشه انواع شیرینی ها وجود داشته باشد. اعضای خانواده خانواده نباید از داشتن شیرینی محروم شوند ، اما یک دیابتی نباید به خوردن شیرینی و پرهیز از مصرف پرهیز توصیه شود. وجود دارد ، استرس و اضطراب زیاد وجود دارد ، خطر وجود دارد و بنابراین اعضای خانواده باید سعی کنند سطح استرس بیمار را حفظ کنند و تا آنجا که ممکن است برای یک فرد انجام دهند. با افزایش استرس و بیمار شدن سطح قند خون باید یک محیط امن فراهم شود. بنابراین ، بیمار باید رژیم غذایی مناسبی داشته باشد و باید به او فهماند که غذاهای معمولی مناسب او هستند. مراقب باشید بیمار داروی خود را به موقع مصرف کند. بیمار را در آغوش نگیرید زیرا این وضعیت می تواند منجر به تکانشگری شود. بیماران باید تحت نظر متخصص معالجه شوند و نباید از قرصهای خوددرمانی استفاده کنند. “بیماران دیابتی را نمی توان زیاد مورد بحث قرار داد زیرا می تواند وضعیت آنها را بدتر کند.”
PS: 14 نوامبر روز جهانی دیابت است.
انتهای پیام